זהו סיפור גדול, חייתי אותו בתקופה לא כל כך ארוכה, אבל במשך התקופה הזו הכרתי נשים, חיבקתי אותן, יצרתי חברות איתן מבלי להתייחס לגזע או דת בגלל שכולנו צילמנו בעין אחת, כולנו תמונה אחת, לכולנו יש עיניים המסתכלות על העולם באותה צורה.
כשאני מדברת על התמונה ועל מה שצילמתי, יש לכל תמונה סיפור משלה המתחברת עם כל התמונות. סיפור המדבר על שמחה, לחיות בהרגשה חופשית, כמו העננים בשמיים.
באהבה،
כּפאיה דיק
|
إنها قصة كبيرة عشتها خلال فترة ليس طويلة، تعرّفت خلالها على نساء، عانقتهن، وتشكلت صداقات معهن بغض النظر عن الانتماء العرقيّ والدينيّ، لأننا جميعنا كنّا نصوّر بعيون أخرى، نحن جميعنا صورة واحدة، ولكل منا عينين تنظران إلى العالم بالطريقة ذاتها.
عندما أتحدث عن الصورة وعن ما صورته، ثمة قصة لكل صورة ترتبط بجميع الصور. قصة تحكي عن الفرح، العيش بشعور من الحرية، كما الغيوم في السماء.
مع حبي،
كفاية ديك
|
תוכנית "בעיניים אחרות " כשמה כן היא, היא לימדה אותי להסתכל על המציאות מסביבי קצת אחרת.
חוץ משיעורי הצילום שגילו לי עולם חדש, היו גם שיחות עם החברות וההנחיה הרגישה של עביר. באחת משיחות ההנחיה דיברנו על הסביבה שלנו. הצילומים כאן הם הסביבה שאליה אני מתחברת ביותר: הפארק הלאומי ברמת גן בו אני גם גולשת בגלגליות. כל יום אני עוצרת להתבונן על האגם הקטן שבמרכז הפארק והוא נראה שונה כל פעם: המים, האור, ההשתקפות ואפילו העצים. המקום השני שבחרתי הוא מצפה רמון. גם המכתש הוא דוגמא למקום מופלא שתמיד נראה אחרת בגלל האור והצבעים השונים.
ארנה רז
|
برنامج "بعيون أخرى" كما اسمه هو، علمني النظر إلى الواقع المحيط بي على نحو مختلف. علاوة على دروس التصوير التي كشفت لى عالمًا جديدًا، كانت هناك محادثات مع الزميلات والتوجيه الحسّاس من قبل عبير. في إحدى المحادثات تكلمنا عن البيئة المحيطة بنا. هذه الصور هي البيئة التي أتواصل معها أكثر من أي شيء آخر: الحديقة الوطنية في رمات جان حيث كنت أتزلج على العجلات. في كل يوم أتوقف لمشاهدة البحيرة الصغيرة في وسط الحديقة، وفي كل مرة أراها مختلفة: المياه، الضوء، الانعكاس وحتى الأشجار. المكان الآخر الذي اخترته هو متسبيه ريمون. الجرن هناك هو نموذجًا لهذا المكان الرائع الذي يبدو دائمًا مختلفًا بفعل الضوء والألوان المختلفة.
آرنا راز
|
אדם אשה אמא
מאמינה בדו קיום ובחיים משותפים.
מצלמת את "תמצית הישראליות" הרווח שבין האדם למים בין האדם לשדות אמירה פוליטית של אנושיות. נדלניסטית ומורה לעברית מדוברת בכפר קאסם. יעל שריג מהיישוב מתן ילידת 1966 שנה לפני הכיבוש |
إنسان امرأة أم
أؤمن بالتعايش والحياة المشتركة.
أصور "الخُلاصة الإسرائيليّة" المسافة بين الإنسان والماء بين الإنسان والحقول مقولة سياسيّة إنسانيّة. وكلية عقارات ومُعلمة للعبرية المحكية في كفر قاسم ياعيل شريغ من بلدة متان مواليد 1966، سنة قبل الاحتلال |
במהלך השנים האחרונות אני מגלה שוב ושוב את הדמיון הרב בין יהודים וערבים החולקים יחד מרחב משותף.
במידה מסוימת הופתעתי ,שכן כל-כך הרבה אינפורמציה מוזרמת על השוני בין הצדדים.
זו אחת הסיבות שחשובה לי היכרות האישית והבלתי תלויה בפרשנות מגמתית. ובצילומי ניסיתי להעביר חלק זעיר מאותה עובדה מרגשת .ולהדגיש את הדמיון שמחזיר שוב ושוב לעובדה הפשוטה כולנו בני אדם ובצילומי, ניסיתי להעביר חלק זעיר מאותה עובדה מרגשת ולהדגיש את הדמיון שמחזיר שוב ושוב לעובדה הפשוטה
כולנו בני אדם
נדין גיל |
خلال السنوات الماضية أكتشف المرة تلو الأخرى أوجه الشبه العديدة بين اليهود والعرب الذي يتقاسمون حيزًا مشتركًا.
وهو الأمر الذي فاجئني نوعًا ما، فهنالك الكثير من المعلومات المتدفقة حول الاختلاف بين الطرفين.
هذا هو أحد أسباب اهتمامي بالتعارف الشخصي الغير المرتبط بالتحليلات المُغرضة.
كلنا بشر.
ندين جيل
|
בני אדם שונים זה מזה בדברים רבים, אך יש ביניהם הרבה מן המשותף. אנשים הינם יצורים חברתיים בטבעם, הם שואפים לחוש ביטחון, אהבה, שותפות וקרבה עם הסביבה. יחד עם זאת, אנו עדים לא פעם להרס וגילויי השנאה הנוצרים עקב קריסתו של הדיאלוג בין אינדיבידואלים המשתייכים לקבוצות שונות. לכן, אני מאמינה שישנה חשיבות רבה לשיח ולפעילויות המשותפות, שמפגישות בין אנשים שונים, שאחרת לא היו נפגשים. בנוסף, אני חושבת שההכרות האישית עם אדם שלא דומה לנו, ממוטט אצלנו את הדעות הקדומות והסטראוטיפים שאנחנו מחזיקים בגלל בורות ופחד מהשונה. בקבוצת הצילום הייתי עדה לשינוי המרגש שחל בקבוצה, והתרגשתי לקחת חלק ולפגוש נשים שבאו מחברות, תרבויות, דתות וסביבת מגורים שונות, ולבנות ביחד איתן יחידה אחת בעזרת הצילום של הנוף הטבעי והאנושי, באופן הכי כנה ואמיתי. כמו כן, בורכתי להיות חלק מתהליך בו יש בנייה של תשתית רחבה הבנויה על אמונה, ידידות, חברות, אהבה והרגשת ביטחון. לסיום, אני מודה לגבעת חביבה על היוזמה, ומקווה שזאת תהיה תחילתו של עידן שיביא לשינוי אמתי.
ליאונור קורבי
|
يختلف بنو البشر عن بعضهما بأمور عديدة، ولكن الكثير من الأمور المشتركة بينهم. الناس هم كائنات اجتماعية بطبعهم، ويصبون إلى الأمان والحب والشراكة والقربى مع البيئة. مع ذلك، فنحن نشهد أكثر من مرة الهدم السافر والكراهية المتشكلان في أعقاب انهيار الحوار بين الافراد الذين ينتمون إلى مجموعات مختلفة. لذلك، أؤمن أن ثمة أهمية كبيرة للحوار والنشاطات المشتركة، التي تجمع بين أشخاص مختلفين، لم يكن لهما أن يلتقون دون ذلك. علاوة على ذلك، أعتقد أن التعارف الشخصيّ على شخص لا يشبهنا، تحطم لدينا المواقف النمطية والآراء المسبقة التي نحملها بسبب الجهل والخوف من المختلف. في مجموعة التصوير الفوتوغرافيّ كنت شاهدة على التغيير المثير الذي طرأ على عضوات المجموعة، وبانفعال وحماس شاركت في اللقاء مع نساء من مجتمعات وثقافات وديانات وبيئة سكنية مختلفة، وفي البناء معهن سوية وحدة واحدة بمساعدة تصوير المشاهد الطبيعيّة والإنسانيّة، على النحو الأكثر صراحة وحقيقة. كما حالفني الحظ لأكون جزءًا من سيرورة بناء قاعدة عريضة تقوم على الثقة والزمالة والصداقة والحب ومشاعر الأمان. وفي الختام، أشكر جبعات حبيبة على المبادرة، وآمل أن تكون هذه بداية عهد يجلب لنا التغيير الحقيقيّ.
لينور قربي
|
״הגעתי לגבעת חביבה להידברות ולימוד צילום עם נשים יהודיות וערביות וגיליתי ששתינו משתמשות באותו צעיף, לכל אחד מאיתנו יש את הקיר שלו, כולנו רוצים להתפרנס, ואדום זה לא בהכרח דם״
אורלי, בת, אמא, אחות, סבתא, חברה ואוהבת את כולם. אורלי כהן |
"جئت إلى جبعات حبيبة بغية المحادثة تعلم التصوير الفوتوغرافي مع نساء يهوديّات وعربيّات، واكتشفت أننا جميعًا نستعمل الشال نفسه، ولكل منا حائطها، وجميعنا نريد كسب رزقنا، والأحمر ليس دمًا بالضرورة".
أورلي، ابنة، أم، أخت، جدة، صدقة وتحب الجميع.
أورلي كوهن
|
זהו סיפור גדול, חייתי אותו בתקופה לא כל כך ארוכה, אבל במשך התקופה הזו הכרתי נשים, חיבקתי אותן, יצרתי חברות איתן מבלי להתייחס לגזע או דת בגלל שכולנו צילמנו בעין אחת, כולנו תמונה אחת, לכולנו יש עיניים המסתכלות על העולם באותה צורה.
כשאני מדברת על התמונה ועל מה שצילמתי, יש לכל תמונה סיפור משלה המתחברת עם כל התמונות. סיפור המדבר על שמחה, לחיות בהרגשה חופשית, כמו העננים בשמיים. באהבה، כּפאיה דיק |
إنها قصة كبيرة عشتها خلال فترة ليس طويلة، تعرّفت خلالها على نساء، عانقتهن، وتشكلت صداقات معهن بغض النظر عن الانتماء العرقيّ والدينيّ، لأننا جميعنا كنّا نصوّر بعيون أخرى، نحن جميعنا صورة واحدة، ولكل منا عينين تنظران إلى العالم بالطريقة ذاتها.
عندما أتحدث عن الصورة وعن ما صورته، ثمة قصة لكل صورة ترتبط بجميع الصور. قصة تحكي عن الفرح، العيش بشعور من الحرية، كما الغيوم في السماء.
مع حبي،
كفاية ديك |
תוכנית "בעיניים אחרות " כשמה כן היא, היא לימדה אותי להסתכל על המציאות מסביבי קצת אחרת.
חוץ משיעורי הצילום שגילו לי עולם חדש, היו גם שיחות עם החברות וההנחיה הרגישה של עביר. באחת משיחות ההנחיה דיברנו על הסביבה שלנו. הצילומים כאן הם הסביבה שאליה אני מתחברת ביותר: הפארק הלאומי ברמת גן בו אני גם גולשת בגלגליות. כל יום אני עוצרת להתבונן על האגם הקטן שבמרכז הפארק והוא נראה שונה כל פעם: המים, האור, ההשתקפות ואפילו העצים. המקום השני שבחרתי הוא מצפה רמון. גם המכתש הוא דוגמא למקום מופלא שתמיד נראה אחרת בגלל האור והצבעים השונים.
ארנה רז
|
برنامج "بعيون أخرى" كما اسمه هو، علمني النظر إلى الواقع المحيط بي على نحو مختلف. علاوة على دروس التصوير التي كشفت لى عالمًا جديدًا، كانت هناك محادثات مع الزميلات والتوجيه الحسّاس من قبل عبير. في إحدى المحادثات تكلمنا عن البيئة المحيطة بنا. هذه الصور هي البيئة التي أتواصل معها أكثر من أي شيء آخر: الحديقة الوطنية في رمات جان حيث كنت أتزلج على العجلات. في كل يوم أتوقف لمشاهدة البحيرة الصغيرة في وسط الحديقة، وفي كل مرة أراها مختلفة: المياه، الضوء، الانعكاس وحتى الأشجار. المكان الآخر الذي اخترته هو متسبيه ريمون. الجرن هناك هو نموذجًا لهذا المكان الرائع الذي يبدو دائمًا مختلفًا بفعل الضوء والألوان المختلفة.
آرنا راز
|
אדם אשה אמא
מאמינה בדו קיום ובחיים משותפים. מצלמת את "תמצית הישראליות" הרווח שבין האדם למים בין האדם לשדות אמירה פוליטית של אנושיות. נדלניסטית ומורה לעברית מדוברת בכפר קאסם.
יעל שריג מהיישוב מתן
ילידת 1966 שנה לפני הכיבוש |
إنسان امرأة أم
أؤمن بالتعايش والحياة المشتركة. أصور "الخُلاصة الإسرائيليّة" المسافة بين الإنسان والماء بين الإنسان والحقول مقولة سياسيّة إنسانيّة.
وكلية عقارات ومُعلمة للعبرية المحكية في كفر قاسم
ياعيل شريغ من بلدة متان مواليد 1966، سنة قبل الاحتلال |
במהלך השנים האחרונות אני מגלה שוב ושוב את הדמיון הרב בין יהודים וערבים החולקים יחד מרחב משותף.
במידה מסוימת הופתעתי ,שכן כל-כך הרבה אינפורמציה מוזרמת על השוני בין הצדדים. זו אחת הסיבות שחשובה לי היכרות האישית והבלתי תלויה בפרשנות מגמתית.
ובצילומי, ניסיתי להעביר חלק זעיר מאותה עובדה מרגשת ולהדגיש את הדמיון שמחזיר שוב ושוב לעובדה הפשוטה
כולנו בני אדם
נדין גיל
|
خلال السنوات الماضية أكتشف المرة تلو الأخرى أوجه الشبه العديدة بين اليهود والعرب الذي يتقاسمون حيزًا مشتركًا.
وهو الأمر الذي فاجئني نوعًا ما، فهنالك الكثير من المعلومات المتدفقة حول الاختلاف بين الطرفين.
هذا هو أحد أسباب اهتمامي بالتعارف الشخصي الغير المرتبط بالتحليلات المُغرضة.
كلنا بشر.
ندين جيل
|
בני אדם שונים זה מזה בדברים רבים, אך יש ביניהם הרבה מן המשותף. אנשים הינם יצורים חברתיים בטבעם, הם שואפים לחוש ביטחון, אהבה, שותפות וקרבה עם הסביבה. יחד עם זאת, אנו עדים לא פעם להרס וגילויי השנאה הנוצרים עקב קריסתו של הדיאלוג בין אינדיבידואלים המשתייכים לקבוצות שונות. לכן, אני מאמינה שישנה חשיבות רבה לשיח ולפעילויות המשותפות, שמפגישות בין אנשים שונים, שאחרת לא היו נפגשים. בנוסף, אני חושבת שההכרות האישית עם אדם שלא דומה לנו, ממוטט אצלנו את הדעות הקדומות והסטראוטיפים שאנחנו מחזיקים בגלל בורות ופחד מהשונה. בקבוצת הצילום הייתי עדה לשינוי המרגש שחל בקבוצה, והתרגשתי לקחת חלק ולפגוש נשים שבאו מחברות, תרבויות, דתות וסביבת מגורים שונות, ולבנות ביחד איתן יחידה אחת בעזרת הצילום של הנוף הטבעי והאנושי, באופן הכי כנה ואמיתי. כמו כן, בורכתי להיות חלק מתהליך בו יש בנייה של תשתית רחבה הבנויה על אמונה, ידידות, חברות, אהבה והרגשת ביטחון. לסיום, אני מודה לגבעת חביבה על היוזמה, ומקווה שזאת תהיה תחילתו של עידן שיביא לשינוי אמתי.
ליאונור קורבי
|
يختلف بنو البشر عن بعضهما بأمور عديدة، ولكن الكثير من الأمور المشتركة بينهم. الناس هم كائنات اجتماعية بطبعهم، ويصبون إلى الأمان والحب والشراكة والقربى مع البيئة. مع ذلك، فنحن نشهد أكثر من مرة الهدم السافر والكراهية المتشكلان في أعقاب انهيار الحوار بين الافراد الذين ينتمون إلى مجموعات مختلفة. لذلك، أؤمن أن ثمة أهمية كبيرة للحوار والنشاطات المشتركة، التي تجمع بين أشخاص مختلفين، لم يكن لهما أن يلتقون دون ذلك. علاوة على ذلك، أعتقد أن التعارف الشخصيّ على شخص لا يشبهنا، تحطم لدينا المواقف النمطية والآراء المسبقة التي نحملها بسبب الجهل والخوف من المختلف. في مجموعة التصوير الفوتوغرافيّ كنت شاهدة على التغيير المثير الذي طرأ على عضوات المجموعة، وبانفعال وحماس شاركت في اللقاء مع نساء من مجتمعات وثقافات وديانات وبيئة سكنية مختلفة، وفي البناء معهن سوية وحدة واحدة بمساعدة تصوير المشاهد الطبيعيّة والإنسانيّة، على النحو الأكثر صراحة وحقيقة. كما حالفني الحظ لأكون جزءًا من سيرورة بناء قاعدة عريضة تقوم على الثقة والزمالة والصداقة والحب ومشاعر الأمان. وفي الختام، أشكر جبعات حبيبة على المبادرة، وآمل أن تكون هذه بداية عهد يجلب لنا التغيير الحقيقيّ.
لينور قربي
|
״הגעתי לגבעת חביבה להידברות ולימוד צילום עם נשים יהודיות וערביות וגיליתי ששתינו משתמשות באותו צעיף, לכל אחד מאיתנו יש את הקיר שלו, כולנו רוצים להתפרנס, ואדום זה לא בהכרח דם״
אורלי, בת, אמא, אחות, סבתא, חברה ואוהבת את כולם.
אורלי כהן
|
"جئت إلى جبعات حبيبة بغية المحادثة تعلم التصوير الفوتوغرافي مع نساء يهوديّات وعربيّات، واكتشفت أننا جميعًا نستعمل الشال نفسه، ولكل منا حائطها، وجميعنا نريد كسب رزقنا، والأحمر ليس دمًا بالضرورة".
أورلي، ابنة، أم، أخت، جدة، صدقة وتحب الجميع.
أورلي كوهن
|
Through
Others’ Eyes - Women 2017 Presents:
'Surrounding
– Her'
Through Others’
Eyes is a photography project that aims to enable a group of Arab and
Jewish women to get to know each other’s culture through creativity, learning,
and shared
experiences.
Throughout
the program, the group met photographers from Israel and from abroad, learned
about the camera, and experienced creating images that tell a story. The
meetings included visits to the homes of the participants, a personal meeting
with an artist, and a visit to a photography exhibition.
During
the course there were sessions dealing with women’s issues, culture, family,
and our surroundings. These sessions revealed similar and different worlds and
became the raw materials of the exhibition: opposites intertwined on the same
plot of land.
The
subject of our surroundings emerged as the main issue: space, landscape, that
part of the world, which we all love, prevailed through the lens of the camera.
And
in that environment we highlight different facets of female representation.
In
the history of art, women were traditionally situated in domestic spheres-- in
the role of hostess, or performing tasks related to the kitchen. But as women
find their place within the arts those locations tend to change as well.
This
exhibition presents women as they go out into the world around them and examine
their presence in it. For Arab and Jewish women being in the outside world
cannot be limited to issues of gender. It lends way to more general questions
about history and ties to the land.
The
exhibition illuminates the learning experience.
The
meetings and the many questions that came up remained open. There is no ending
or summary, but it is a women’s proposal to reexamine our mutual world
Trough
Other Women 2017
The
Instructors Tamar Shalit Avni, Rauf Abu Fani, Abir Genayem
